แม้จะเป็นเงื่อนไขที่ยากลำบาก แต่ด้วยความรักเป็นแรงผลักดัน ชายหนุ่มทุ่มเทฝึกฝนทั้งกลางวันและกลางคืน เขาชักชาจนลวกแขนลวกมือครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาไม่เคยยอมแพ้

วันท้าพิสูจน์มาถึง ท่ามกลางสายตาของชาวบ้านที่มารวมตัวกัน ชายหนุ่มชักชาได้อย่างงดงาม น้ำชารินลงสู่แก้วโดยไม่ขาดสาย ทุกคนตกตะลึงในความสามารถของเขา รวมถึงพ่อแม่ของหญิงสาวที่ต้องยอมรับในตัวเขา

ในที่สุด พ่อแม่ของหญิงสาวยอมให้ทั้งสองครองรักกัน ชายหนุ่มให้คำมั่นสัญญากับคนรักว่า “ความรักของเราจะเหมือนสายน้ำชา ที่ไม่มีวันหยุดนิ่งและไม่มีวันขาดสาย” และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ศิลปะการชักชาก็ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความรักและความมุ่งมั่น